Każdy ma na tym świecie misję do spełnienia.Przeciętnych ludzi trzymają się typowe przesłania: być dobrą matką, żoną, mężem, cenionym pracownikiem....Nie sposób wymieniać wszystkie cnoty.Ale Ada ma uczyć miłości. Ada jest małą dziewczynką, a niejedno zlodowaciałe serce przebudziła. Bywało, że schorowane serce nie wytrzymało, nie było w stanie udźwignąć daru Ady.Teraz ciepłym tchnieniem wiatru daje znać,że jest i czuwa po drugiej stronie życia.Kiedy pierwszy raz pochyliłam się nad maleństwem,czułam jak przechodzi przeze mnie fala ciepła. Spacery z Adą, ciemną zielenią lasów-przypominały dawne,bajkowe wspomnienia: Calineczki, Alicji w krainie czarów, Śnieżki i innych bajkowych dziewczynek.Przy Adzie grzybki same do koszyka wpadały,jagódki i poziomki dzwoniły prosząc o zerwanie.Muzyka przyrody dała dobry zaczyn.Niebywała zwiewność i lekkość chodu,a także umiłowanie tańca, muzyki zdaje się być talentem.Można mieć życiowe problemy z wyborem - Ada ułatwia podjęcie decyzji zawsze właściwej. Ach,gdyby ten świat składał się z Ad,wówczas można powtarzać mocno i z przekonaniem-:"jakąż dobrą rzeczą jest życie"Szczęśliwi są Ci, którzy są z Adą, ale również Ci których Ada przeniknęła.Miłość Ady maleńką pajęczynką zatacza coraz szersze kręgi.Więc przystopuj, wyciągnij rękę,bo spotkało cię coś niezwykłego.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz